اینجا خاطره نم نم می بارد...

خیلی دوس دارم یه خونه مجردی ویلایی با یه حیاط کوچولو داشته باشم،

 که پشتش دریا باشه و روبه روش جنگل و کوه 

( دقیق مثل ویوی مدرسه ما)

 یه دویست شیش مشکی رینگ اسپرت بخواب با شیشه های دودی...

صندلیاش چرم قرمز مشکی... 

یه اسکلت هم آویزون کنم جلوش... 

به شغل مورد نظرم رسیده باشم و رو پای خودم باشم....

فقط جهت مهمونی و دو سه روز موندن بیام خونه ی خودمون...

 خونه ی خودم کوچیک باشه مهم نیست فقط آروم و ساکت باشه‌...

از سرکار که اومدم و استراحت کردم ،

یه کاسه بزرگ چیپس فلفلی و ماست موسیر بذارم جلوم...

پایین کاناپه چارزانو بشینم ...چیپس بخورم و فیلم کمدی ببینم...

 بعدم هر وقت  دلم خواست برم تو بالکن دریا و جنگلو ببینم... 

چه قدر حال میده اینجوری...

اوفففف ینی قشنگ ترین رویای من رسیدن به این چیزاس...

به خونه....ماشین...کار...که فقط مال خودم باشه... 

+ نمیدونم چرا بعضیا اینقدر دوست دارن شوهر کنن ... 

و من اینگونه نیستم :/ 

+ مطمئنم من اگه خونه مجردی داشته باشم سوء تغذیه می گیرم :/

 اصلا به غذا خوردنم اهمیت نمیدم :|